دلنوشته ی من و غوغای هستی

شب است و شور وعشق و مستی
نگیرد دل آرام از غوغای هستی
سخن ازسوز دل جایز نباشد
گفتن اسراردل به نامحرم روا نباشد
بیا امشب نگاهت را سوی آسمان کن
پیام آن ستاره را در دل نهان کن
یکی از اسرار عالم را بیان کن
دل ما را هم شادمان کن
بیا با هم در این دل شب ببندیم عهد و پیمان
که هرگز برنگردیم از نیمه راه
نگوییم راه سنگلاخی و سخت است
به بالای آن کوه بلند رفتن محال است
مگر نشنیدی قصه عشاق نامدار
چه شیرین بیان کردند حکایت پایان راه
کدورت گر به دل داری نیست جایت اینجا
دلی گر بیازاری برمی گردی از نیمه راه
دل صاف وصادق جایش اینجاست
مرام و خوی خوش داشتن توشه راه است اینجا
من امشب دل و جان را سپرده ام به او
که تاسیرابم کند از عشق و نور خدایش
۱۴۰۳/۱/۳۱