دلنوشته ی من و آرزوی دیدن یک ذره از انوار الهی

الفاظ با نغمه خاصی به هوش باش تا کامروا شوی را در گوشم زمزمه می کنند و من در شگفتم که چه کنم چه بنویسم با که از راز دل سخن پگویم آرزو های دست و پا گیر را چگونه از خود دور کنم به دنبال کلمات ساده و زیبا می گردم تا بتوان با ساده دلی و پر از عشق ابراز محبت نمایم از الطاف بی کرانش تشکر کنم و از او درخواست راه وصل آسان بنمایم باید شرایط را فراهم کنم شرح حال و سخنان ارزشمند عشاق نامدار را بخوانم و به پند و اندرزشان گوش کنم ذهن را متمرکز درون مینمایم و با سکون درون راه چاره را میطلبم به یاد می آورم که همواره دستی از غیب بسویم دراز شد و از افتادن و غرق شدن نجاتم داد در خواب و بیداری جواب سوالاتم را داد و آرامش را جانشین ذهن پریشانم کرد پس چرا راه به پایان نزدیک شده را ادامه نمی دهم باید با خود عهد ببندم بیجهت به خود فشار نیاورم به عقب برنگردم و خود را شناکنان در اقیانوس الطاف بیکرانش به بالا برسانم و با عشق و معرفت منتظر دیدن یک ذره از انوار زیبایش بمانم همه امید و دلخوشیم دیدن یک لحظه روی ماهت است خدای خوب و مهربانم 1402/9/2